فرهنگی

التفات به زوار حسینی

مرحوم سید عبدالحسین که کلید دار حضرت سیدالشهدا (ع) واهل فضل وازخوبان  بوده شبی درحرم

مطهر می بیند عربی پابرهنه وخون آلوده پای خونین وکثیف خود را به ضریح زده وعرض حال می کند .

آن مرحوم اورانهیب می دهد وبالاخره امر می کند که اورا ازحرم بیرون نمایند درحال بیرون رفتن گفت

یاحسین من گمان می کردم این خانه ی توست معلوم می شود خانه ی دیگریست .

همان شب آن مرحوم در خواب می بیند که آن حضرت روی منبر درصحن مقدس تشریف دارند درحالیکه

ارواح  مومنین درخدمت هستند ، حضرت ا زخدام خود شکایت می کند. کلیدار عرض می کند یاجداه مگر

چه خلاف ادبی ا زما صادرشده ؟ میفرماید : " امشب عزیزترین مهمانهای مرا ازحرم من بازجر بیرون کردی

ومن از توراضی نیستم وخدا هم از توراضی نیست مگر اینکه اورا راضی کنی .

عرض کرد یا جداه اورا نمی شناسم ونمیدانم کجاست . فرمود: " الآن درفلان منزل نزدیک خیمه گاه

خوابیده وبه حرم ما  هم خواهد آمد واورابا ما کاری بود که انجام دادیم وآن شفای فرزند مفلوج اوست

وفردا با قبیله اش می آیند آنها را استقبال کن ."

چون بیدار می شود باچند نفراز خدام می رود واورادرهمان جائی که فرموده بودند می یابند دستش را

می بوسد وبا احترام به خانه ی خود می آورد واز او به خوبی پذیرائی می نماید .

فردا هم به اتفاق سی نفراز خدام به استقبال می رود چون مقداری راه می رود می بیند جمعی شادی

کنان می آیند وآن بچه ی مفلوجی که شفا یافته را همراه آورده اند وبه اتفاق به حرم مطهرمشرف

 می شوند .